verblijf

            Aan Luc.

Ik zit hier onder de herfst.

Ik zit onder het lichtgroene dak,

daarboven, waar de hemel zich verschuilt

tussen de klreurrijke gebouwen en halfnaakte bomen;

Ik wacht op je.

Ik zit hier tussen de anonieme goden die met hun eigen

schaduwen transiten in het verkeer, met een onbekende droom.

Ik zit hier met vochtige eenzaamheid

en ik verlies deze wereld uit het oog.

In de verte hoor ik de tijdloze klokken die nat en grijs

hangen aan de rode toren. zo rood als mijn angst,

zo gedumpt in de vergetelheid. Nochtans, doe ik mijn ogen open

en zie ik je in de verte naar mij toe komen!

Meya Pinto.